دیروز به دیدار کاخ مرمر رفتم. قبل از بازدید به عمد چیزی در مورد کاخ مرمر نخواندم. حتی سعی کردم عکسهای کاخ را هم نبینم. میخواستم پیشزمینه نداشته باشم. با تور سفرنویس رفتم. با توجه به شرایط فعلیام برایم مبلغ تور گران هم بود. اما خودم را دربست سپردم به روایت مجری تور. بهانهی اصلی روایت تور، ترور نافرجام محمدرضا شاه در ۲۱ فروردین ۱۳۴۴ در کاخ مرمر بود. به بهانهی این ترور اتاق به اتاق کاخ مرمر را رفتیم و دیدیم و قصهی ساخته شدن این ساختمان مرمری سبز را که کم کم دارد صد ساله میشود شنیدیم. راستش قر و اطوارهای امنیتی بازدید از کاخ را هم دوست داشتم. در نگاه اول اینکه ساعت و موبایل و کیف و کلید و همهی چیزهای فلزیات را ازت بگیرند و برای ورود به کاخ از دستگاه فلزیاب ردت کنند و بعد به خاطر فلزی بودن سگک کمربندت همهجایت را بگردند آزاردهنده است. برای خانمها هم که گیر میدادند به حجاب شدید. اما اینکه نمیشد موبایل برد و فرت و فرت عکس گرفت باعث میشد تا قدر دیدن را بیشتر بدانم. این گرفت و گیرهای بیهوده برایم یک جور مناسک ورود بودند و تجربهی دیدن کاخ مرمر را قدسی میکردند. گفتم قدسی... کاخ مرمر را رضاشاه بنا گذاشت. سال ۱۳۰۶ در تکهای از زمینهای قجری خاندان فرمانفرماییان شروع به ساختن کردند و در سال ۱۳۱۶ کاخ مرمرین سبز با گنبدی شبیه به گنبد مسجد شیخ لطفالله آمادهی بهرهبرداری بود. تا سال ۱۳۴۴ دفتر کار و محل دیدارهای محمدرضاشاه بود. بعد از ترور محمدرضا راهی کاخ نیاوران شد و از سال ۱۳۵۵ کاخ مرمر تبدیل شد به موزهی دستاوردهای حکومت پهلوی. بعد از انقلاب تا مدتها دست کمیتهی انقلاب اسلامی و قوه قضاییه و مجمع تشخیص مصلحت نظام بود تا سال ۱۳۹۹ که بار دیگر موزه شد. در ۴۰ سالی , ...ادامه مطلب